Reageren, hoe gaat dat?

Het leuke van een interactief dagboek is, dat de lezer er ook wat in kan zetten. Via een zogeheten commentaarmodule, die je aanroept door met de muis te klikken op het laatste deel van het regeltje onder een bericht. Het gaat dan om het stuk "x keer gereageerd". Klik je daar op, dan kom je op een nieuwe pagina, waar je een reactie kunt plaatsen. Wel nog even een vervormd tekstje overtypen (dat is gedaan om zogeheten robot-programma's buiten de deur te houden) en klaar is Kees, of Marie of Saskia of.... vul maar in.

Even een kort briefje

Schrijven, dat doen we allemaal. Misschien wel elke dag en zonder er verder bij na te denken. Maar... dat is ooit wel eens anders geweest, bij juffrouw Bax in de 2e klas bijvoorbeeld. Rotletters, rotwoordjes en vlekken in een rotschrift. Dat waren de benamingen als het allemaal niet zo lekker ging. Begerig werd gekeken naar klasgenootjes die al een getekende roos hadden gekregen, of een stempel van een hondje. Dat kreeg je alleen maar als je heel erg goed je best had gedaan. En bij vijf stempels kreeg je een echt poesie-plaatje. Zoals te zien is in het schriftje van Marlice, waarvan op de foto hiernaast een kopietje. Als je even niets te doen hebt, probeer dan eens het volgende. Neem een blanco vel papier en schrijf daar in spiegelbeeld een zinnetje op. Het kost misschien even moeite. Als je klaar bent, hou het vel papier dan omgekeerd tegen het licht en tien tegen een dat je dan je eigen handschrift terugziet uit de tweede klas. Frappant om te zien. Waarschijnlijk is dat handschrift gewoon een keertje ingeprogrammeerd en is er verder niets mee gebeurd. Zeg maar dat er een kopie van je handschrift is opgeslagen. Omdat niemand echt in spiegelbeeld schrijft is die kopie intact gebleven. Ons gewone handschrift is in de loop van de tijd sneller en slechter geworden.

Dag beste mensen

De tijd vliegt. Zo'n veertig jaar geleden liepen we voor het laatst officieel het hek van de Prins Hendrikschool uit. En daar zit meteen al een klein historisch foutje, want in 1965 werd de naam van de school gewijzigd in Vondelschool. Beter gezegd: we liepen voor het laatst het hek van de Vondelschool uit. Dat hek is overigens verdwenen, een deel van ons schoolplein is opgeofferd aan woningbouw.
Op dit weblog gaan we proberen om zoveel mogelijk oude herinneringen aan de school te verzamelen. Dankzij internet is dat tegenwoordig een fluitje van een cent, ik moet er niet aan denken dat ik zoiets veertig jaar geleden zou hebben moeten doen. Met een schrijfmachine en een stencilapparaat wellicht. Moeizaam corrigeren met een flesje vuurrode lak, en ook nog inktvlekken op je handen. En dan de velletjes nog vouwen, dichtnieten, adres erop schrijven en met een postzegel (van 12 cent? ik weet het niet meer precies) in de brievenbus. En daarna natuurlijk een dag of wat wachten tot de PTT zijn werk heeft gedaan en maar hopen dat de ontvangers het leuk vinden.
Nee, dan wordt het hier heel anders. Meer interactief, sneller en wat veel belangrijker is: vooral leuker!