Links of rechts

Is het jullie ooit wel eens opgevallen dat de klassen in de school een bepaalde oriëntatie hadden? Aan de ene kant van de gang hingen de borden aan de achterkant van het lokaal, aan de andere kant van de gang hingen ze juist aan de voorkant. Het gevolg daarvan was, dat als je naar het bord keek de ramen altijd aan de linkerkant zaten en de deur aan de rechterkant. Dat was niet alleen zo op de lagere school, maar ook bij het vervolgonderwijs. Waardoor je makkelijke (nou ja, wat heet makkelijk) ezelsbruggetjes kreeg zoals: een à is een a met een accent streepje naar het raam, en een á is dus een a met accent streepje naar de deur. En uiteraard was een â een a met accent-dakje. Later werd daar het juiste begrip voor in de plaats gedrild, te weten het accent grave, accent aigu en accent circonflex. Vraagje: wie hebben er in de vijfde allemaal Frans gedaan, 's ochtends om 8 uur bij mevrouw Riepe?
Maar nu weer even terug naar de lokalen. Het was echt niet toevallig dat voor die opstelling werd gekozen, want "een scholier die leert schrijven, doet dat met de rechterhand", aldus de officiële richtlijn. Met eventuele linkshandigheid had men niets te maken, er diende rechts te worden geschreven en om dat goed te kunnen doen, diende het licht van links te komen. Wie bij juffrouw Polstra in de klas heeft gezeten weet, hoe die rechtshandigheid werd "aangeleerd".
Vroeger ging dat nog hardhandiger, toen mijn vader op school zat, stond de meester steeds klaar met de lineaal om schrijven met het "foute handje" direct te laten stoppen. Het resultaat? Pa kon zowel links- als rechtshandig schrijven. En ook tekenen en schilderen.